Georgina Verbaan fluistert hees in mijn oor dat zij er helemaal klaar voor is.
Stoptober.
Zij is met Ernst Daniël en Rick één van de ambassadeurs van de stop met roken campagne. Ik ben heel nieuwsgierig hoe zij het er vanaf gaan brengen.

Ik ben zelf in oktober gestopt maar ik wilde niets van die campagne weten.
Nu, als nietroker vind ik het pas interessant. Het zal komen omdat ik in de ontkenning zat. Vlak na mijn laatste sigaret zijn de stappen naar acceptatie achter elkaar voorbij gekomen. Op deze manier klinkt dit verwerkingsproces als een vervelende ervaring maar dat heb ik niet zo beleefd. Ik heb er juist steun aan gehad. Een feestje om de theorie weer eens in de praktijk te ervaren.

In haar interview hoor ik dat Georgina uit de rookkast is gekomen. Ze schaamt zich ^(check) en voelt zich als een paria van de maatschappij ^(check). Ze vertelt ook dat ze meerdere stoppogingen heeft ondernomen ^(check) en dat zij een slecht voorbeeld is voor haar kinderen ^(check). Schuldgevoel ^(check), verlaagd zelfbeeld ^(check), stress ^(check)…

Alle vinkjes staan op groen! Georgina is klaar om te stoppen.
Maar tot nu toe heb ik in het filmpje veel bekends maar weinig positiefs gehoord. Zit je als roker te wachten op dingen die je eigenlijk al weet of is het handig om tijdens het stoppen te leren waarom (je denkt dat) het zo moeilijk is?
Is het moeilijk om niet te roken of is het ons over de jaren aangepraat. Net als dat je als kind bent gaan geloven dat roken stoer is. Dat roken erbij hoort, dat je als je rookt erbij hoort.

Ik heet Georgina hartelijk welkom bij de club van ex- rokers met alle voordelen die daar bij horen.
Nu al zijn jouw kinderen trots op je. Straks loop je over van energie om met ze op stap te gaan zonder te controleren of je je aansteker en pakje sigaretten in je tas hebt zitten. Je zal merken dat er nog steeds wel vervelende dingen gebeuren maar daar raak je met de maand beter tegen bestand. Stress is geen reden om te roken, in tegenstelling roken veroorzaakt stress.

Zal er in de stopmaand aandacht worden geschonken aan de mechanismen achter onze motivatie om te roken? Wordt de strategie van de industrie onder de loep genomen? Blijven we denken dat de keuze om te roken vrije wil is of maken we daar korte metten mee?