Ik stond op een feestje te praten met rokers. Het gesprek ging over roken. Bewust van de plek waar ik mij bevond, een verjaardagsfeest, hield ik mij gedeisd. Ik wilde de stemming niet kapen met “mijn ding”. Gek genoeg bleven de rokers bij het onderwerp en was het aan mij om dit gesprek te leiden.

Anders dan het gebruikelijke pitchen hield ik mij aanvankelijk aan het beantwoorden van de vragen. Tot argumenten als “Eigenlijk vind ik het niet zo erg dat ik rook” en “ach, we kunnen het betalen” werden uitgesproken. Toen heb ik een aantal vragen gesteld. Ik kreeg antwoorden die erg verrassend voor mij waren.  

Er werd mij verteld over een stoppoging die drie maanden duurde. Mijn vraag hierop was: “Hoe voelde dat toen je merkte dat je na een paar dagen fitter werd?” Het antwoord: “Ik heb niet gemerkt dat ik fitter werd…”.
Ik bleek vast te zitten in de aanname dat als je niet rookt je bewust bent van deze voordelen. 

Natuurlijk wist ik dat. Daarom ben ik pas zo laat begonnen met nietroken. Daarom zitten we in Nederland nog steeds met 23% tabaksverslaafden. Toen ik met deze cijfers kwam gebeurde er iets opmerkelijks. Mijn gesprekspartners met een meer dan gemiddelde intelligentie hadden hun eigen aannames over cijfers.

Alcoholisme moest toch een veel groter probleem zijn? Zelfs met de vertekening van de cijfers door het gebruik van de DSM IV en de datum van het onderzoek staan tabaksverslaafden aan top, nog voor patiënten die lijden aan alcoholisme. Nog maar drie jaar geleden werd tabaksverslaving niet als probleem gezien bij de specialisten op het gebied van verslaving. Of zoals een iemand mij een paar maanden toeriep: “Maar roken hoort erbij”.

Hierover ga ik meer horen. Bij Hugo Hairwassers van Sitichting Ik Stop Ermee. Aanstaande woensdag (19 juni 2019) staat hij in Kinepolis Enschede uit te leggen dat door toevoeging van stoffen als ammonia je rationeel denken wordt gekaapt door de tabaksindustrie.

Ondertussen ben ik weer een stap verder met mijn eigen ontwikkeling. Door met aandacht te luisteren en niet te oordelen kreeg ik een mooi compliment. Ik was volgens mijn gesprekspartners niet zo’n fanatieke zuurpruim die iedereen van het roken af wil praten. Ik vertelde dat ik wel met iedereen wil delen hoe fantastisch het voelt om niet meer te moéten. Alleen als mensen dat zelf willen kan ik helpen.

Ik denk dat ik eens iets vaker ga doen alsof ik op een feestje ben.